Dokumentacja służby medycyny pracy – czym się różni od „zwykłej” dokumentacji medycznej

Kwestię dokumentowania świadczeń medycyny pracy w zakresie profilaktycznej opieki zdrowotnej uregulowano w art. 11 ustawy o służbie medycyny pracy oraz rozporządzeniu w sprawie rodzajów dokumentacji medycznej służby medycyny pracy, sposobu jej prowadzenia i przechowywania oraz wzorów stosowanych dokumentów. Obowiązek ten wynika też z innych regulacji, w tym z 24 ust. 1 ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta. Zgodnie z nim w celu realizacji prawa pacjenta do dostępu w zakresie dokumentacji medycznej dotyczącej jego stanu zdrowia, podmiot udzielający świadczeń zdrowotnych musi prowadzić, przechowywać i udostępniać dokumentację medyczną oraz zapewnić ochronę danych w niej zawartych. Jednak do dokumentacji medycznej jednostek służby medycyny pracy najpierw stosuje się ustawę o służbie medycyny pracy wraz z aktami wykonawczymi, a dopiero potem - w zakresie w niej nieuregulowanym – przepisy ogólne. Jak się wywiązać z tego obowiązku?