koronawirus w Polsce

Fizjoterapeuci od 11 kwietnia mogą udzielać porad z zakresu rehabilitacji leczniczej za pomocą systemów teleinformatycznych lub innych systemów łączności (np. przez telefon czy komunikatory internetowe), jeśli nie zagraża to pogorszeniem stanu pacjenta – tak wynika z nowelizacji rozporządzenia ministra zdrowia z 10 kwietnia 2020 r. zmieniającego rozporządzenie w sprawie świadczeń gwarantowanych z zakresu rehabilitacji leczniczej.

Rozporządzenie przewiduje także dopuszczenie zawieszenia terminów udzielania świadczeń z rehabilitacji do czasu odwołania stanu epidemii.

Od 2 kwietnia pod numerem (22) 574 99 03, od poniedziałku do piątku, w godzinach 8.00-16.00 lekarze, pielęgniarki i ratownicy medyczni mogą zgłaszać sygnały dotyczące nieprawidłowości związanych z udzielaniem świadczeń zdrowotnych wobec pacjentów z podejrzeniem lub zakażeniem koronawirusem.

Wszystkie zgłoszenia będą analizowane i wyjaśniane w ścisłej współpracy z Głównym Inspektorem Sanitarnym oraz Ministerstwem Zdrowia.

Pacjenci i personel medyczny wszystkich szpitali będą mieli zagwarantowany dostęp do testów na obecność wirusa SARS-CoV-2. Koszty testów pokryje Narodowy Fundusz Zdrowia.

Taką możliwość wprowadza nowelizacja  zarządzenia prezesa NFZ nr 51/2020/DSOZ dotyczącego rozliczania świadczeń medycznych związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19.

Nowe przepisy przewidują, że NFZ rozliczy wykonanie testów na obecność koronawirusa w laboratoriach szpitali umieszczonych na wykazie prowadzonym przez dyrektora oddziału wojewódzkiego NFZ w porozumieniu z wojewodą. Testy mogą być wykonane nie tylko dla pacjentów tych szpitali, lecz także dla pacjentów i personelu medycznego wszystkich pozostałych placówek szpitalnych w Polsce.

Wymazy ze szpitali trafią do wskazanych laboratoriów (np. w szpitalu jednoimiennym) i w efekcie szpital wykonujący test będzie mógł rozliczyć koszt tego testu z Funduszem.

Minister zdrowia wydał rozporządzenie z 3 kwietnia 2020 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie postępowania ze zwłokami i szczątkami ludzkimi (Dz.U. z 2020 r. poz. 585).

Zgodnie z nim w przypadku zwłok osób zmarłych na chorobę wywołaną wirusem SARS-CoV-2(COVID-19) należy unikać m.in. ubierania zwłok do pochówku oraz okazywania zwłok, przeprowadzić dezynfekcję zwłok płynem odkażającym o spektrum działania wirusobójczym.

Zwłoki należy umieścić zwłoki w ochronnym, szczelnym worku, wraz z ubraniem lub okryciem szpitalnym, a w przypadku przekazania zwłok do spopielenia umieścić pierwszy worek ze zwłokami w drugim worku.

Tak zabezpieczone zwłoki należy umieścić w kapsule transportowej, w przypadku przekazywania zwłok do krematorium albo trumnie do pochówku, w przypadku bezpośredniego pochowania na cmentarzu.

Transport zwłok, jeżeli jest to możliwe, należy prowadzić jednym zespołem przewozowym, a pomieszczenia, w których osoba zmarła przebywała, oraz wszystkie przedmioty, z którymi była w styczności, odkazić.

Osoby bezpośrednio zaangażowane w proces dekontaminacji ciała i jego otoczenia oraz przygotowania do przewozu zwłok zmarłego zakażonego wirusem SARS-CoV-2 oraz mające bezpośredni kontakt ze zwłokami muszą być zabezpieczane w środki ochrony indywidualnej, m.in. kombinezon albo długi fartuch ochronny i czepek na głowę, jednorazową maskę zakrywającą otwory oddechowe, a do czasu umieszczenia zwłok w ochronnym, szczelnym worku maskę z filtrem, gogle lub przyłbicę ochronną, jednorazowe rękawice nitrylowe.

W razie braku dostępności do lekarza uprawnionego  do przeprowadzenia badania wstępnego lub kontrolnego, badanie to może przeprowadzić inny lekarz. Lekarz ten może również wydać odpowiednie orzeczenie lekarskie, przy czym będzie ono ważne 30 dni od dnia odwołania stanu epidemii – tak wynika ze znowelizowanej 31 marca 2020 r. ustawą z 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych.

Przeprowadzenie badania medycyny pracy i wydanie orzeczenia może nastąpić zdalnie. Z takiego rozwiązania może skorzystać każdy lekarz, w tym lekarz medycyny pracy. Wynika to z art. 2 ust. 4 ustawy z 5 grudnia 1996 r. o wykonywaniu zawodu lekarza i lekarza dentysty, zgodnie z którym lekarz może udzielać świadczeń zdrowotnych, w tym badać stan zdrowia i wydawać orzeczenia lekarskie, za pośrednictwem systemów teleinformatycznych lub systemów łączności.