Czy opaski ze znakami identyfikacyjnymi pacjenta powinniśmy zakładać w izbie przyjęć? Czy dopuszczalne jest ich zakładanie dopiero po przyjęciu na oddział?

Opaska ma zwiększyć bezpieczeństwo pacjenta, przez ograniczenie ryzyka pomyłek, np. w zakresie przyjmowanych leków oraz sposobie ich dawkowania. Zapewnia również skuteczniejszą ochronę danych osobowych pacjenta oraz ułatwia personelowi medycznemu identyfikację pacjentów.

Znak identyfikacyjny, w który placówka zaopatruje pacjenta, powinien zawierać informacje pozwalające na ustalenie:

• imienia i nazwiska oraz daty urodzenia,
• w przypadku noworodka urodzonego w szpitalu – imienia i nazwiska matki, płci i daty urodzenia dziecka ze wskazaniem roku, miesiąca, dnia oraz godziny i minuty w systemie 24-godzinnym,
• w przypadku noworodka urodzonego z ciąży mnogiej także cyfry, które wskazują na kolejność rodzenia się. Zapisujemy je w sposób uniemożliwiający identyfikację pacjenta przez osoby nieuprawnione.

Pacjenta zaopatrujemy w znak identyfikacyjny przy przyjęciu do szpitala, po ustaleniu tożsamości. Jeśli jednak nie możemy ustalić tożsamości pacjenta, wówczas zaopatrujemy go w znak identyfikacyjny zawierający oznaczenie „NN” oraz dodatkowe oznaczenie numeryczne, które umożliwia identyfikację do czasu ustalenia jego tożsamości.

Jeśli pacjent potrzebuje natychmiastowego udzielenia świadczenia zdrowotnego ze względu na zagrożenie życia lub zdrowia, zaopatrujemy go w znak identyfikacyjny niezwłocznie po udzieleniu takiego świadczenia.

Przepisy jednoznacznie mówią, że wyposażenie pacjenta w opaskę identyfikacyjną następuje podczas przyjęcia do szpitala, a więc w izbie przyjęć. To tam dopełniane są wszelkie formalności związane z przyjęciem do szpitala. Chodzi o złożenie stosownych oświadczeń, założenie dokumentacji medycznej oraz przeprowadzenie wstępnych badań diagnostycznych. Dopiero po przejściu procedury administracyjnej oraz wstępnych badań diagnostycznych pacjenta kierujemy na właściwy oddział szpitalny, gdzie dopełniamy kolejnych formalności. Te już związane z przyjęciem pacjenta na konkretny oddział.

Nic nie stoi na przeszkodzie, aby podczas przyjęcia na oddział sprawdzić zgodność założonej w izbie przyjęć opaski identyfikacyjnej i ewentualnie ją poprawić. Istotne jednak jest, aby w chwili, gdy pacjent zgłasza się na oddział, miał już opaskę identyfikacyjną.

Opaskę zakładamy na nadgarstek pacjenta, a gdy jest to niemożliwe albo niewskazane ze względu na przebieg leczenia, na kostkę nogi.

W przypadku noworodka opaskę zakładamy na oba nadgarstki, a gdy jest to niemożliwe albo niewskazane ze względu na przebieg leczenia, na obie kostki nóg albo na nadgarstek i kostkę nogi. Istotne jest, że w przypadku noworodka urodzonego w szpitalu zaopatrujemy go w znak identyfikacyjny niezwłocznie po urodzeniu.

Opaskę powinniśmy zapiąć tak, aby zapewnić jej utrzymanie się na nadgarstku lub kostce nogi pacjenta podczas jego pobytu w szpitalu.