Zapis o treści: „Zabronione jest udzielanie informacji telefonicznej zawierającej dane osobowe lub wrażliwe. Wyjątek stanowi udzielenie informacji telefonicznej o stanie zdrowia pacjenta osobom najbliższym, gdy pacjent ze względu na stan zdrowia nie wskazał na oświadczeniu osoby upoważnionej do uzyskania informacji, pod warunkiem podania przez osobę najbliższą pełnych danych pacjenta, tj. imię i nazwisko, data urodzenia i adres zamieszkania” jest zgodny z prawem, pod warunkiem że jest zawarty w regulaminie organizacyjnym placówki medycznej.

W regulacji art. 26 ust. 1 i art. 27 ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta nie wprowadzono formy telefonicznej udostępnienia dokumentacji medycznej, dlatego większość podmiotów leczniczych nie udziela telefonicznie informacji o stanie zdrowia swoich pacjentów. Możliwe jest jednak zawarcie odpowiednich zapisów w regulaminie organizacyjnym placówki.

Regulamin może zawierać zapis, że lekarze są uprawnieni do udzielania informacji o stanie zdrowia pacjenta osobom bliskim, ale tylko po dokładnej weryfikacji tożsamości rozmówcy. Weryfikacja ta powinna obejmować pytania o szczegółowe dane pacjenta, takie jak imię i nazwisko, data urodzenia, adres zamieszkania, a także numer PESEL, jeśli jest dostępny.

Aby upewnić się, że rozmówca jest uprawniony do uzyskania informacji o stanie zdrowia pacjenta, personel medyczny powinien zadawać pytania weryfikacyjne. Przykładowe pytania mogą dotyczyć:

• imion rodziców pacjenta,
• daty urodzenia pacjenta,
• adresu pacjenta,
• numeru PESEL pacjenta.

Podczas udzielania informacji przez telefon, należy zachować szczególną ostrożność, aby dane osobowe pacjenta były odpowiednio chronione. Warto również zaznaczyć, że w przypadkach, gdy pacjent jest osobą publiczną, informacje powinny być udzielane z jeszcze większą rozwagą, aby uniknąć sytuacji, w której dane pacjenta trafią do przedstawicieli mediów.

Jeśli udzielasz osobom bliskim informacji przez telefon, musisz mieć pewność, że pacjent upoważnił tę osobę do otrzymywania informacji o stanie zdrowia i odnotowano to w jego dokumentacji medycznej.

Jeśli pracownik ma wątpliwości co do tożsamości rozmówcy, może odmówić udzielenia informacji. Ważne jest jednak przeanalizowanie sytuacji, w której znajduje się osoba po drugiej stronie słuchawki. Przykładowo, jeśli pacjent został przywieziony do placówki z wypadku, można udzielić informacji o tym, że pacjent przebywa w szpitalu. Należy zachować ostrożność przy udzielaniu takich informacji o osobach publicznych, aby uniknąć przekazania danych mediom.

W przypadku pacjenta, który jest nieprzytomny i nie jest w stanie samodzielnie wskazać osoby upoważnionej do uzyskania informacji o jego stanie zdrowia, należy informować osoby najbliższe. Osobami najbliższymi są zazwyczaj członkowie rodziny, tacy jak małżonek, dzieci, rodzice, rodzeństwo, a w niektórych przypadkach także partnerzy życiowi.

Informacje te mogą być przekazywane telefonicznie, pod warunkiem, że tożsamość rozmówcy zostanie dokładnie zweryfikowana. Weryfikacja powinna obejmować podanie przez rozmówcę pełnych danych pacjenta, takich jak imię i nazwisko, data urodzenia, adres zamieszkania, a jeśli to możliwe, także numer PESEL.

Dzięki tym środkom ostrożności, placówka medyczna może zapewnić, że wrażliwe informacje trafią wyłącznie do uprawnionych osób, minimalizując ryzyko naruszenia prywatności pacjenta.

Udzielanie informacji przez telefon może prowadzić do wielu komplikacji, jednak nie jest ono nigdzie zakazane. Zdarzają się sytuacje, w których nikt z osób bliskich pacjentowi nie może pojawić się osobiście w szpitalu, aby uzyskać informacje o stanie zdrowia pacjenta.

Zakładając, że pacjent wskazał osobę, z którą lekarz może porozmawiać, lekarz powinien upewnić się, że rozmawia z właściwą osobą, najlepiej dzwoniąc pod numer telefonu wskazany przez pacjenta.

W jednym z podmiotów leczniczych problem rozwiązano w następujący sposób: lekarz rozmawia przez telefon, mając przed sobą dokumentację medyczną pacjenta. Zanim udzieli informacji o stanie zdrowia, zadaje rozmówcy kilka pytań weryfikacyjnych, np. o imiona rodziców pacjenta, datę jego urodzenia oraz adres zamieszkania. Takie dane są wystarczające, by upewnić się, że rozmawia z osobą bliską pacjentowi.

W przepisach RODO, które obowiązują od 25 maja, nie ma zapisu regulującego kwestię udzielania informacji o stanie zdrowia pacjenta przez telefon. Placówki medyczne muszą więc polegać na wewnętrznych procedurach oraz przepisach krajowych dotyczących praw pacjenta.