Upadek osoby w podeszłym wieku powoduje wiele konsekwencji, gdyż uraz doprowadzić może nie tylko do utraty sprawności tej osoby, lecz także przyczynić się do powstania u niej stanu chorobowego i śmiertelności. Jak prowadzić działania prewencyjne i je dokumentować?

Przed wykonaniem badania na karcie Skali Oceny Równowagi i Chodu – Testu Tinetti umieść dane identyfikujące pacjenta i osobę oceniającą.

Najpierw oceniana jest równowaga podczas siedzenia. Jeżeli pacjent pochyla się lub ześlizguje, otrzymuje 0 punktów, za zachowanie równowagi – 1 punkt. Kolejno oceniane jest wstawanie z miejsca. Jeżeli badany nie jest zdolny do samodzielnego wstania, otrzymuje 0 punktów, za wstanie z pomocą rąk – 1 punkt, za wstanie bez pomocy rąk – 2 punkty.

W ten sam sposób oceniane są próby wstawania z miejsca.

Następnie oceniana jest równowaga bezpośrednio po wstaniu z miejsca. Pod uwagę bierze się pierwsze 5 sekund po wstaniu. Jeżeli pacjent stoi niepewnie (zatacza się, przesuwa stopy, wyraźnie kołysze tułowiem), to dostaje 0 punktów. Jeżeli stoi pewnie, ale podpiera się, używając chodzika, laski lub chwyta inne przedmioty, to otrzymuje 1 punkt, a 2 punkty dostaje, gdy stoi pewnie bez żadnego podparcia.

Równowaga podczas stania jest oceniana w trzystopniowej skali Tinetti. Za stanie niepewne pacjent otrzymuje 0 punktów, za stanie pewne, ale na szerokiej podstawie, czyli obie pięty w odległości większej niż 10 cm od siebie, lub podpierając się laską, chodzikiem itp., otrzymuje 1 punkt, a za stanie ze stopami złączonymi, bez podparcia – 2 punkty.

Kolejne zadanie to próba trącania. Badany stoi ze stopami jak najbliżej siebie, a ty lekko go popychasz, trzykrotnie trącając dłonią w klatkę piersiową na wysokości mostka. Jeżeli zaczyna się przewracać, dostaje 0 punktów, za zataczanie się, chwytanie się przedmiotów, ale mimo to samodzielne utrzymanie pozycji przyznajesz 1 punkt; 2 punkty otrzymuje, gdy stoi pewnie mimo popychania. Kolejna próba trącania następuje przy zamkniętych oczach.

Następnie możesz rozpocząć badanie chodu. Badany idzie wzdłuż korytarza lub przez pokój – najpierw zwykłym krokiem, a z powrotem krokiem szybkim. Najpierw badane jest zapoczątkowanie chodu, bezpośrednio po wydaniu polecenia. Za jakiekolwiek niezdecydowanie lub kilkukrotne próby ruszenia z miejsca badany dostaje 0 punktów, a za start bez wahania – 1 punkt.

Długość i wysokość kroku oceniana jest odrębnie dla każdej stopy. Kolejno badasz symetrię kroku, jeżeli długość kroku prawej i lewej stopy nie jest jednakowa, to brak punktów, jeżeli zaś długość kroku obu stóp wydaje się jednakowa, pacjent dostaje 1 punkt.

W przypadku ciągłości chodu zatrzymywanie się między poszczególnymi krokami lub inny brak ciągłości chodu skutkuje brakiem punktów, jeśli chód wydaje się ciągły, to badany otrzymuje 1 punkt.

Następnie oceniasz pozycję tułowia podczas chodzenia. Jeżeli pacjent wyraźnie się kołysze lub korzysta z przyrządów pomocniczych, to brak jest punktów. Gdy nie ma kołysania, ale pacjent podczas chodzenia zgina kolana, plecy lub rozkłada ramiona, dostaje 1 punkt, a jeśli pacjent nie kołysze tułowiem, nie zgina kolan, pleców, nie angażuje kończyn górnych ani nie korzysta z przyrządów pomocniczych, to dostaje 2 punkty.

Jako ostatnia oceniana jest pozycja podczas chodzenia, za pięty rozstawione brak jest punktów, a za pięty prawie się stykające podczas chodzenia – 2 punkty. Z tej części pacjent zdobyć może maksymalnie 12 punktów, łącznie więc do zdobycia jest 28 punktów.

Ścieżkę chodu powinieneś oceniać na odcinku około 3 metrów i odnotowujesz odchylenie rzędu 30 cm. Jeżeli odchylenie od toru jest wyraźne, pacjent dostaje 0 punktów, jeśli odchylenie jest niewielkie bądź pacjent korzysta z przyrządów pomocniczych, dostaje 1 punkt, a gdy ścieżka chodu jest prosta i pacjent nie korzysta z pomocy – dostaje 2 punkty.