Karta gorączkowa ogólna to dokument medyczny, który prowadzi się codziennie w celu monitorowania parametrów życiowych pacjenta. Jak wypełniać kartę gorączkową poprawnie? Wystarczy zapisywać pomiary tętna i temperatury w postaci graficznej, zgodnie z ustalonym układem tabeli. Jest to podstawowe narzędzie codziennego monitorowania stanu zdrowia pacjenta hospitalizowanego. Jej właściwe prowadzenie nie tylko umożliwia szybką ocenę parametrów życiowych, ale też stanowi element rzetelnej dokumentacji medycznej. W artykule pokazujemy krok po kroku, jak wypełniać kartę gorączkową zgodnie z przepisami i praktyką oddziałową – od oznaczeń pomiarów po tworzenie krzywych i wpisy dodatkowe.

Wyniki pomiarów umieszczone kolejno w Karcie tworzą krzywą. Pomiarów tych nie wpisujemy bowiem tradycyjnie, przez podanie pełnej wartości uzyskanego pomiaru, lecz przedstawiamy je w formie graficznej, zaznaczając odpowiednią wartość. Jednak ze względu na to, że na jednej Karcie gorączkowej, czyli w jednej tabeli, oznaczasz dwa przeprowadzone u pacjenta w tym samym czasie pomiary, czyli tętno i temperaturę ciała, najprościej jest pomiary te oznaczać różnymi kolorami długopisów.

Do Karty gorączkowej wpisujesz przede wszystkim wyniki uzyskane podczas pomiarów tętna i ciepłoty ciała pacjenta. Wpis w karcie powinieneś rozpocząć od podania numeru księgi głównej i księgi oddziału. Następnie wskazujesz imię i nazwisko pacjenta, jego wiek, numer PESEL oraz informacje, na jakim oddziale pacjent przebywa i z jakim rozpoznaniem. Te dane identyfikacyjne są kluczowe, aby zapewnić, że wszystkie pomiary są przypisane do właściwej osoby.

Następnie możesz przystąpić do właściwego uzupełnienia Karty, która ma postać tabeli. Dwa pierwsze wiersze tabeli oznaczone są jako „data” i „dzień pobytu”. W kolejnych kolumnach podajesz datę wykonywania pomiarów i wskazujesz, który to jest dzień pobytu pacjenta, a właściwie która doba, gdy pacjent przebywa w placówce. Jest to ważne dla śledzenia postępów leczenia oraz reagowania na zmiany w stanie zdrowia pacjenta.

W rubrykach pionowych, które odpowiadają wynikom jednego dnia, podane są wartości dotyczące tętna i wysokości temperatury ciała. Pomiary wykonujesz rano (R) i popołudniu/wieczorem (W), dlatego dzienne rubryki są również podzielone na dwie części. Dzięki temu można dokładnie monitorować zmiany parametrów w różnych porach dnia.

Najgrubsza pozioma linia w tabeli oznacza temperaturę 37 stopni Celsjusza i 70 uderzeń tętna na minutę. Między liniami oznaczającymi pełne stopnie znajdują się cztery cieńsze linie, które dzielą skalę. Skala temperatury jest podzielona pionowo co 0,2 stopnie Celsjusza, natomiast skala tętna w strefie 40-50 uderzeń na minutę ma podział co 2 uderzenia, a powyżej 50 co 4 uderzenia. Taki układ pozwala na precyzyjne odczytywanie i zapisywanie wyników, co jest niezbędne do dokładnej oceny stanu zdrowia pacjenta i jego reakcji na leczenie.

Po zmierzeniu pacjentowi temperatury i tętna w danym dniu, w odpowiedniej kolumnie, czyli we właściwej dacie i porze dnia, oznaczasz kropką otrzymaną wartość, zgodnie ze skalą zawartą w tabeli. Tętno oznaczasz zgodnie ze skalą tętna, natomiast temperaturę zgodnie ze skalą temperatury. Podczas każdego pomiaru otrzymujesz więc dwa wyniki. Każdy kolejny pomiar zaznaczasz w ten sam sposób w tabeli, a po połączeniu kropek odpowiadających kolejnym pomiarom tworzysz krzywą temperatury i krzywą tętna.

Przyjmuje się, że otrzymany pomiar i krzywą temperatury rysuje się czarnym bądź niebieskim kolorem, natomiast pomiar i krzywą tętna kolorem czerwonym. Dzięki temu różne krzywe są łatwo rozróżnialne, co ułatwia monitorowanie zmian w parametrach życiowych pacjenta.

Poza tętnem i temperaturą ciała, w karcie gorączkowej musisz także umieścić informacje na temat ciśnienia tętniczego pacjenta, stolca oraz moczu (cewników). Te dodatkowe dane są istotne, aby mieć pełny obraz stanu zdrowia pacjenta i móc szybko reagować na wszelkie niepokojące zmiany.

W karcie musisz również podać, jakie zlecenia pacjentowi wydał lekarz oraz jaki jest wzrost i ciężar ciała pacjenta. Te informacje podajesz w każdej dobie, co pozwala na bieżące monitorowanie stanu pacjenta i ewentualnych zmian w jego kondycji fizycznej. Jednak wzrost i ciężar ciała wpisujesz tylko raz, na początku pobytu pacjenta, gdyż te wartości zazwyczaj nie zmieniają się codziennie.

Codziennie musisz więc uzupełnić tabelę w zakresie tętna, temperatury ciała, ciśnienia tętniczego, stolca, moczu oraz zleceń lekarza. Regularne i dokładne wpisy w karcie gorączkowej są kluczowe dla prawidłowego monitorowania stanu zdrowia pacjenta i skutecznego zarządzania jego leczeniem.

1. Kolory długopisów:
   • temperatura ciała: zaznaczaj pomiary czarnym lub niebieskim kolorem,
   • tętno: zaznaczaj pomiary czerwonym kolorem. Dzięki temu różne parametry są łatwo odróżnialne na pierwszy rzut oka.
2. Zaznaczanie pomiarów:
   • temperatura ciała: po dokonaniu pomiaru, zaznacz kropką na skali temperatury odpowiednią wartość zgodnie z uzyskanym wynikiem,
   • tętno: po dokonaniu pomiaru, zaznacz kropką na skali tętna odpowiednią wartość zgodnie z uzyskanym wynikiem.
3. Tworzenie krzywych:
   • po zaznaczeniu pojedynczych pomiarów, połącz kropki linią, aby stworzyć krzywą,
   • oddzielnie łącz kropki dla temperatury i tętna, tworząc dwie osobne krzywe.
4. Systematyczność pomiarów:
   • dokonuj pomiarów regularnie rano (R) i popołudniu/wieczorem (W),
   • zaznaczaj wyniki w odpowiednich kolumnach dla danego dnia i pory.
5. Dodatkowe informacje:
   • ciśnienie tętnicze: zapisuj regularnie uzyskane wyniki,
   • stolec i mocz (cewniki): rejestruj wyniki zgodnie z wymaganiami dokumentacji medycznej,
   • zlecenia lekarza: zapisuj codzienne zlecenia oraz obserwacje dotyczące leczenia pacjenta,
   • wzrost i ciężar ciała: wzrost wpisz jednorazowo, a ciężar ciała monitoruj regularnie, aby śledzić ewentualne zmiany w masie pacjenta.
6. Dokładność i staranność:
   • upewnij się, że wszystkie dane są czytelne i dokładnie zaznaczone,
   • staraj się unikać błędów i niedokładności, które mogą wpływać na interpretację danych.
7. Przechowywanie dokumentu:
   • Karta gorączkowa powinna być przechowywana w miejscu łatwo dostępnym dla personelu medycznego, aby zapewnić szybki dostęp do aktualnych informacji o stanie pacjenta.

Wypełnianie Karty gorączkowej zgodnie z tymi wskazówkami pozwala na skuteczne monitorowanie stanu zdrowia pacjenta, ułatwiając personelowi medycznemu szybką reakcję na wszelkie zmiany i podejmowanie odpowiednich działań terapeutycznych.

Systematycznie i czytelnie prowadzona karta gorączkowa ma realny wpływ na bezpieczeństwo pacjenta i jakość opieki. Umożliwia szybkie wychwycenie zmian, wspiera decyzje kliniczne i stanowi jedno z najczęściej kontrolowanych narzędzi dokumentacji. Zadbaj, by każdy wpis był dokładny, zgodny ze stanem faktycznym i sporządzony w sposób umożliwiający jego jednoznaczną interpretację przez cały zespół terapeutyczny.